دفتر هذیان تب عشق

بگشا دفتر هذیان تب عشق مرا تا بدانی که چها بر دل بیمار گذشت

دفتر هذیان تب عشق

بگشا دفتر هذیان تب عشق مرا تا بدانی که چها بر دل بیمار گذشت

آب از دیار دریا
با مهر مادرانه
آهنگ خاک می کرد
برگرد خاک می گشت
گرد ملال او را
از چهره پاک می کرد
از خاکیان ندانم
ساحل به او چه می گفت
کان موج نازپرورد
سر را به سنگ می زد
خود را هلاک می کرد

بایگانی
آخرین مطالب

۲۹ مطلب در شهریور ۱۳۹۱ ثبت شده است

31 شهریور بشه و من نبینمش ؟! با هم دفتر چه هایمان را تاریخ نزنیم ؟! داری کفر می گویی !؟ امدن سمت ما ، برای عصر ... شام هم نماندند :(( حرف هایش به اعماق افکار فرو برد مرا ... خدایا برای تو نمی نویسم بر عکس همیشه .. برای خودم  که بیایم و بخوانم ، می نویسم ...امیر ... خسته شدم ... یعنی فک کنم خسته شدیم ... عکس هایت .. نوشته هایت ... حرف هایت ... طرز رفتارت با دیگران ... همه چیز هر چی فکرش رو بکنی  شده برا دیگران ... نمی دانم کسه دیگری این را حس کرده یا نه ... ولی من خیلی می بینم ... آگه به سمت یکی میری برا اینه که کمکش کنی ... بسازیش ... خوبش کنی چه می دونم هر چی خودت اسمش رو می ذاری ... آخه برا چی ؟! ... یه نفر دو نفر نه همه ی آدم های دورت که ... یه کی خودخواه منو فقط برا خودش می خواد هر جوری زد باید برقصم ولی تو چی ؟! ... تو خودت را برای دیگران می خواهی  ... فقط یه ذره فقط یه کم دیگران را برای خودت بخواه حرفاش خیلی ذهن م رو مشغول کرده ... می گه استیل زندگیم رو عوض کنم ... می گه کلا هدف رو تغییر بدم ... حرفاش همه حقیقت ... و حقیقت همیشه تلخه ... طعم تلخ داشت حرفاش ... گفتم که ... این 2 3 روز کلا طعم تلخ هست برام ... هر کاریش کنم هست ... این را از نگاهم فهمید ... برای این که جمع کند طعم را گفت : برا چی الان به من زل زدی پاشو برو دفترچه هارو بیار ، 6 ماه منتظر یه همچین روزیم ... دقیقا وضعیت من این بود اون لحظه : :( :) خدایا دیدی ؟ 14 دیقه دیگه تموم میشه ... 50 50 بود ! خوب و بدش را می گویم ... اگر کار کردم پیش پدرم کار نکردم ... اگر پول درآوردم خودم خرجش نکردم ... اگه جایی رفتم با همه ی دوستام نرفتم .. اگه فوتبال بازی کردم ناراحت نکرده از زمین بیرون نیامدم ... اگر کسانی را از تو خواستم نصفشان را به من ندادی .... و هزاران اگر و اما ی دیگر ... که در آخر می شود همان 50 50 خودم ... ! خدایا شکرت ... امید وارم به دیگران فرا تر از من خوش گذشته باشد در این تابستان گرم ، گاه گاه ... من راضی ام نسبت به این فصل که رو به اتمام است ... اسمم را امیر رضا گذاشته ای برای چه ؟! همین باید باشد اصلا ... گفته ی آی امین پور ... یک چهارم ش رو تغییر دادم ... : از روزگار پیشین ... تا حال ... از درس و مدرسه .... از قیل و قال ... بیزار بوده اند... اما ... اعجاز ما همین است : ما عشق را به مدرسه بردیم ... در امتداد راهرویی کوتاه ... در یک کتابخانه ی کوچک... بر پله های سنگی اش ... و میله های سرد و فلزی ... گل داد و سبز شد... آن روز، روز چندم مهر بود ... یا چند شنبه بود ... نمی دانم ... آن روز هر چه بود ... از روزهای آخر پاییز... یا آخر زمستان .... فرقی نمی کند ... زیرا ... ما هر دو در مدرسه .... چشم به دنیای دیگر گشوده ایم ... ! بریم ببینیم فردا چگونه می شود ؟! سال نو از بهارش پیداست یا جوجه رو آخر پاییز می شمارند ؟! نمی دانم باید به کدامش اعتماد کنم ؟! جالب است دنیای ضرب المثل ها ...
موافقین ۰ مخالفین ۰ ۳۱ شهریور ۹۱ ، ۱۹:۱۷
امیر.ن
آب دادی ... نان ندادی ... تازه ادراکم می فهمند ضرب المثل را : هم خر می خواد هم خرما ...  آئین نامه ات سال هاس که که آئین کرده این را ... یا خر دهیم یا خرما ... جالبی خدا تمامت جالب است ... هیچ وقت نمی گذاری 100 شود ... برا من از یک تا 10 را بر میداری ... برای او از 70 تا 80 را ... برای ان یکی 30 تا 40 را ... ! همه اش یکی است ، اما هیچ کدام شبیه به هم نیست ... ! پدرم خورد کرد مرا ... جلوی جمع ... ایکس به ایگرگ می گفت : همین است که عقده ای می شوند بچه هایش ... ! یاد آی احمدی افتادم ... اتاقش ... اسرارش ... گریه هایی که کردم ... جواب هایی که داد ... خلاصه اش را بگویم میشود 4 حرف : ت ح م ل  :(( :)) خدایا قرار گذاشتیم ... قرار بود گل بگیرمش ... نمیذاری ... هر از گاهی روزنه هایی از امید می فرستی ... روزنه ی چند ساعت پیشت برایم مثل دروغ بود ... مثل وقتی که فقط سر سری می خواهی به سوالی پاسخ دهی ... در راه برگشت به خودم می گفتم : امیر نونت کم بود ... آبت کم بود چه مرگت بود که پا ز گلیم خویش دراز کردی ؟! همان امیر سابق می بودی حداقل الان بعد از فلان ماه به آرزویت می رسیدی ... با همان افراد سابق می پریدی ... با همان تعداد هر چند کم گرم تر می شدی ... چرا با تعداد بیشتر گرم شدن را طلب کردی ؟! طاقتم تاب شد و از تو نیامد خبری، جگرم آب شد و از تو نیامد خبری ... جالبه ادم بتونه به خواسته اش با یک کلیک برسه ولی یه چیزی نذاره ... یه چیزی بگه نکن این کار را ... چ دخترانه چ پسرانهبچه ای دیدم کپ او ... در همین پارک خودمان ... محمدمان با من نبود وگر نه می رفتم بغلش می کرددم می فشردم دست هایش را ... شاید آرام می گرفت ... شاید از حالت دائم الطوفان در می امد این دل ... خدایا گریه ام گرفت ... خودت بگو چرا طعمش تلخ است این خاطرات ... نگاهش در نمازخانه را فراموش نمی کنم ... یعنی نمی توانم فراموش کنم ... من محمد آرشی ... حرف زدن ها ... دستش درد می کند هنوز ... سر همان بازی دستش درد می کند ... عذاب آور استثواب و کباب ... داستان دارد ... کمی نیش حرف هایم را تحمل نمی کند ... حتی برای یک بار ... شاید کمکی شد
۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۳۰ شهریور ۹۱ ، ۲۰:۱۶
امیر.ن
خوب شروع کردم اما پایانش هیچ تعریفی ندارد ...صبح بود ... پدر گفت پول از این حساب به آن حساب ... مادر گفت پول از او بگیر بریز حساب .... دیگری گفت قبض برق ... گفت : فیش شهرداری ... خلاصه اش ررا بگویم ... همه ی خوبش در بانکهای شهر گذشت ... برا ناهار امدم خونه ... می دونستم بابا داره میاد ... غذا هم کمتر از آنچه فکرش را می کردم بود ... ناچارن تکیه به صبحانه کردم ... باز هم کار بود ... اما اینترنتی .... نمی دانم از کجا ... فک کنم با ب.غ شروع شد ... دلم می خواست ببینمش ، هیچ چیز دیگر جز خواسته ی دل نبود ... شاید بخاطر همین آخرش بد شد ... بعد از ب.غ ، ن.ج ، ع.ا ، ف.ا.ع و م.ف ! هر که دوست داشتم داشت می امد ... نمی شد سر کارشان بگذارم ... یه چیزی نمیذاش ... قصد رفتن کردم ... خدایا بعد از این به بعدش را چگونه بگویم ... ؟!  8 رکعت نماز نخواندنم و شروع بدبختی ها ؟! غلط کردم هایم !؟ فرشته ی 4 چرخ تو ؟! آن یکی فرشته ات ؟! پدر و مادر ؟! از کدام بخشش بگویم !؟ نخوندم دیگه ... نکته اش این جاست یادم بود و نخواندم .... تمام که شد ... دیدم نه آن 5 نفر نه هیچ کس دیکر را ندارم ... دیدم تا صبح هم بایستم کسی مرا نمی برد... روم نمی شد ازت خواهش کنم  زیر قولم زده بودم آخه  ... حرف های بابا می امد تو ذهنم : تو هیچی نمی شی ... تو نیومدی پیش من کار کنی ... توو ... و هزاران تو ی دیگر از سوی پدر داشت دیوانه ام می کرد .... غلط کردم را به زبان آوردم ... از ته دل احساس پشیمانی می کردم ... با خودم گفتم  :90 روز را گذراندم ... هیچ یک از شب هایش این گونه پشیمان نبودم .. اما در این 3 روز آخر باید جور تمام آن 90 روز را بکشم ... همین را که گفتم : ان 4 چرخ گنده ات آمد ... یک اتوبوس خالی ... بدون مسافر ... در مسیری که نباید می امد ، امده بود ... سوارم کرد ... به عالی ترین نقطه ی ممکن مرا برد ... آن وسط ها محمدمان زنگ زد ... ارام کرد کمی مارا ... آرامش بی خودی بهم داد ... بی خود برا این که نمی دونم از کجا امد ... رسیدم خانه ... ساعت 9:10 بود ... سابقه نداشت از 9 ان ور تر بروم ... هیچی نگفتم هیچی نگفتم ... آشوب بود در دلم ... دنبال بهانه برای گریه بودم تا خالی شود ... سر سفره ی شام ... پدر شروع کرد ... بهتر است فقط یک جمله اش خاطره شود  : آدم ها همه آزاد اند ، یعنی خدا آزادشان گذاشته می توانی جزو بهترین ها باشی می توانی جزو بدترین ها باشی ... داغون کرد این جمله اش ... گریه کردم ... در حین غذا خوردن ... سر سفره ... از همه بد تر جلوی بابا ... گریه کردم ... خدایا دیدم این گونه به صبح نکشیده دیوانه می شوم ... رفتم سوی کتابت ... صفحه ای باز کردم ... حرفت قشنگ بود مثل همیشه  ... : این هارا ول کن ... قیامتت را بچسب ... دروغ هرچند بسیار ریزش را هم نگو ... نظریه دیگری هم وجود دارد : تمام اتفاقات امروز ... بازی ای بوده از سوی تو ... بازی ای که اخرش درس است ... بازی ای که آخرش تجربه است ... بازی هایت را دوست دارم خدا ... رنگ سفید را همه دوست دارند ... اما اگر به همان اندازه رنگ مشکی به سفیدمان اضافه شود چه ؟! نکته اول : دیگر حق نداریم بگوییم سفید ما ! نکته ی دوم : خاکستری هم باشد دیگر طرفدار های سفید را ندارد ! خدایا خودت ببین دیگر ... امید من به او در همین حد است ... همین حد ... پ.ن : لطف کن فقط بخون ... نظر دادن نداریم ... نخواهیم داشت !
۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۳۰ شهریور ۹۱ ، ۰۳:۵۵
امیر.ن
ناراحتی دیگران داغون می کند مرا ... مخصوصا وقتی که من باعث ان می شوم ... زجر می کشم دیگران ناراحت می شوند از دست من ... چه مسیح تو فوتبال ... چه علیرضا تو پیست ... چه محمد علی تو کوه چه آرشی تو نت چه همین عماد .... آخر دلیل هایش هم چنگی به دل نمی زند .... یر موضوع های بی خود دیگران را ناراحت می کنم ... کمتر از 80 ساعت تا شش صبح اول مهر برام مونده  ...  ادامش رو می سپارم به مرحوم امین پور :قطار می رود ... تو می روی ... تمام ایستگاه ... می رود و من چقدر ساده ام ! که سالهای سال در انتظار تو ...کنار این قطار رفته ایستاده ام ... و همچنان ... به نرده های ایستگاه رفته ... تکیه داده ام ...
۱ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۷ شهریور ۹۱ ، ۲۱:۰۱
امیر.ن
کلمه هایی بیش نمی نویسم ... اما با کلمات بازی هم نمی کنم ... تاریکی صبح ... پدر هادی ... ای شاملو ... آی بهرامیان ...  پارک جمشیدیه ... بچه ها ... ا.م.ش ، ا.ع.ع و علیرضا .افتخاری ... حسینی نصر گل ... کوهنوردی ... آدم های پاک ... م.م.م ... پانتومیم ... محمد علی ... صالح ... نبود ایمان و اون 2 افسانه ی دوقلو  ... پیدا کدن فلاکس محمد علی ... آی فون ، آی پد و گوشی های کوفتی ... تو کوه بودن اما تو گوشی بودن ... نیمرو ... نوشابه ... تن ماهی ... اتیش ... صحبت با آی بهرامیان ... قرار های پی در پی کوه ... بازهم محمد علی ...  خونه ... دعوا ... بابای ط.ر ... 100 ساعت تا روز مدرسه رفتن ... دلتنگی برای آدم هاییی که دیگر نمی بینمشان ...  خدایا جشن عاطفه ها بود گویا .... دلم می سوزد برای آنکه می خواهد ولی نمی تواند ... بهتر است بگویم  انهایی که ... خدایا من به مداد معمولی هم راضی هستم ... به دیگران هم بده ... به جای این که کلی پول به یک خودکار دهم سعی ام بر آن است که کلی پول برای شاد کردن یک دل دهم ... چرا در این دنیا ما هوای یکدیگر را نداریم ... چرااااااااا ؟!  :((  کمک کن مارا که کمک کنیم شان ... کمک کن خودت آن هارا .. همان هایی که می خواهند و نمی توانند رکش این را می توانم برعکس بگویم شاید بشنوی ولی کمک را نمی توانم ... باز همان می شود ...
۱ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۷ شهریور ۹۱ ، ۱۳:۳۹
امیر.ن
روز جالبی بود ... برعکس دیروز ... دیروز دل درد داشتم فجیح ... درب و داغون بودما ... ساعت 8 بود ماما یه قرص داد بهم فک کنم ... با همون دل درد رفتم بیرون ... الماس کار داشتم ... بچه ها می گفتن به طرز باور نکردنی ای تخفیف گذاشتن ... همشون تقریبا ... خرید جالبی کردم ... با توجه به گذشته بسیار کمتر شد مبلغش :) شهرکتاب باز شده ... طبقه دومش ... کلی حال کردم باهاشون ... کلی .. امروز ... امروز تا عصر خبری نبود ... نه که نبود .. مثل گذشته بود، تکراری ... عصر امدم خونه خسته بودم ... به همین واسطه خوابیدم  ... کاشکی بیشتر می شد خوابم ... خیلی خواب بودااا ... خیلی .... یکی از اونایی که خیلی دوستش دارم تو خوابم امد ... از اون آدم هایی که همیشه دعا می کنم یه دیقه با من باشه .... بدون این که بهش بگم .... نمی دونم بد یا خوب ولی به این خواستم حداقل تو خواب چندین باری رسیدم ... با من بود ... با من حرف زد ... نگاهم کرد ...   حاضرم کلی سختی بکشم ولی برا یه دیقه هم که شده دوباره اون خواب و ببینم ...  هم خیلی خوب بود به دلیل این که  کمی امید وارتر شدم نسبت به این قضیه ....هم خیلی بد بود به واسطه ی این که فقط یه خواب بود .زنجیره ی جالبی است ... آرزو کردن ... شاید خواب دیدن شاید خیال پردازی کردن ... شاید به حقیقت به پیوندد این خواب و شاید در همان حد خواب و خیال بماند ... اما من بعد از 2 3 سال باز هم امیدوارم ... امید دارم به خدا ... به کار های خدا ... خدایا شکرت ... کم نمی گذاری ... هیچگاه کم نگذاشتی ... اما هیچ وقت هم بیش از اندازه به من ندادی ... همین حکمت تو را دوست دارم ... باز هم شکر خداجون ...
۲ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۶ شهریور ۹۱ ، ۱۸:۳۲
امیر.ن
خاطره نویسی باشه برا یه وقته دیگه الان اصلا حس ش نیست :)) :(( م.ن.ج یه آهنگ گذاشت داغوونم کرد ... نمی دونم از قصد یه همچین چیزی گذاشت  یا .... هر چی هست خیلی شرح حال جالبیه ... فاتح نورایی : سخته عاشق باشی ولی هیشکی ندونه اشکاتو زودی پاک کنی کسی نفهمهسخته دوسش داشته باشی ولی ندونه سخته نگاهش بکنی اما نخونهوای که چه سخته ... قشنگیه عشق که میگن شاید همینجاستتو اونو دوس داشته باشی شاید خدا خواست سخته به قربون چشاش بری تو رویاقدم قدم گریه کنی کنار دریا قدم قدم گریه کنی کنار دریاسخته همش تو فکر باشی شاید نخواد خاطره هات ورق ورق بیاد به یادت خاطره هات یکی یکی بیاد به یادتبا ط.ر حرف زدم ... ساعت 1 شب بود گویا ... یه اس ام اس براش فرستادم :من : یاد سهراب بخیر آنکه تا لحظه آخر می گفت : تو مرا یاد کنی یا نکنی ، من به یادت هستم ، آرزویم همه سرسبزیه توست اون : شما ؟!من : از دوستان اون ؟! بگو دیگه من : نادریان :) اون : خرپول من : مال مامان کش رفتم ! خوبی ؟!اون : به خوبی شما من : اگه به خوبیه منی که پس داغونی ... !؟اون : چرا ؟!من : نمی خوام به دردت اضافه کنم ... نگفتی چطوری ؟!اون : من می خوام درد تورو بدونم ...من : یه چی متقابل ... بده بگیر ، مواظب خودت باش ... قدیمیارم فراموش نکن اگه جا داره اون : جای شما که اون بالاهاس من : همون بالا گذاشتی ما رو که داغون شدیم دیگه از دوری
۱ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۵ شهریور ۹۱ ، ۱۲:۲۳
امیر.ن
داره تموم میشه دیگه ...یعنی تموم شد ...این تابستون هم تموم شد .... می خوان ببرن سفر ... کجا می برن رو دوس ندارم خاطره بشه ... مثل همیشه ... فکر می کنم سفر جالبی بشه ... یعنی قرار گذاشتیم جالب بشه دیگه ... رفتم کتاب هامو گرفتم ... جالب نمی شد اگه مث پارسال کتاب نداشته باشم تا دم مدرسه ها ... دو تا فارسی داره ... زبان فارسی ... ادبیات فارسی .... من به شخصه تو همون یکیش گیر می کردم ... حالا شده 2 تا ... فک کردن به 2 تا امتحان فارسی عذاب آوره :((  ........... : اشک هایی که بی هوا رو گونه هام میریزهقلبی که از همه ی خاطره هات لبریزهدلی که میخواد بمونه ، تنی که باید برهحرفی که تو دلمه ... اما ندونی بهترهبی خیال حرفایی که تو دلم جا موندهبی خیال قلبی که اینهمه تنها موندهخدایا شکرت ... انگشتانم فقط می توانند همین چند حرف را بفشارند ... ش...ک...ر  !
۱ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۲ شهریور ۹۱ ، ۱۷:۲۰
امیر.ن
خدایا ! امده ام سوال بپرسم ازت ... این چه بازی ای است که به راه انداختی  ؟!آری ... بازی دوست داشتن را می گویم ...مهری در دل این و آن قرار می دهی ...بعد قانون می گذاری هرکه مهرش را در دلش نگه داشت امتیاز می دهم به او ؟!نمی دانم چه بگویم ... کاملا مانده ام در جواب این سوال که این بازی ات چه حکمتی دارد !؟امتحان می کنی ما را ؟! هرکه صبور تر بود ، هرکه طاقتش بیشتر بود ، هرکه احساسش را کنترل کرد امتیاز دارد ؟!چرا خودت کاملا ناگهانی مهر آدمی را در دل ما می گذاری ... بعد می گویی اگر قدمی به سویش بر داری تو مقصری ، تو از قانون را رعایت نکردی ؟!می بینی خدا ؟! خودت این چند نفر کنار من را می بینی دیگر ... این ها  انقدر پاک اند که وقتی احساسشان را بیان می کنند ، تا روز ها احساس ناراحتی و پشیمانی می کنند ... نمی خواهم نام ببرم ... خودت می دانی خدااااااا کاشکی فقط همین ها بودند ... ! مطمئنم هزاران هزارند این ها .... خدایا این بازیست ... این امتحان است ... این شاهکار توست ... این ها را نمی دانم ... تنها می دانم که تو باید کمک کنی ... چگونه ناگهانی کاری می کنی ما شیفته ی بعضی شویم ، همان گونه ناگهانی هم مارا کمک کن ... کمک کن به راه کج نرویم ... کمک کن از این دوست داشتن خاطره ی بد نماند در ذهنمان ... هرکه امروز باش حرف زدم را کمک کن ... هادی را دیدم امروزززز ...نمی دانم چرا این قدر به آدم های پاک اهمیت می دهم ... اصلا این کارم خوب است یا بد ... دوست دارم بزرگتری کمکم کند .. حرف بزنم باش در این مورد ... منو برد تو همون گنبد آبی ه !! خیلی بزرگ بود ... به همان شدت ترسناک ... رفتیم نماز خخوندیم با هم ... اونم رو به شهر ... فاز جالبی داشت ... آرش می گفت : خجالت می کشم از این که مشکلات ما آرزو های بعضی دگر است ... هم حرفش قابل تحسین بود هم اذیت کننده ... تحسین می کنم چون به یاد دیگران است ، بهتر بگویم فقیران ... اذیت می کند چون حقیقت است و حقیقت تقریبا همیشه تلخه ... خدایا دوست دارم یا باخودت ( تقریبا غیر ممکن ) یا با وسایلت ( کتاب ها و آدم ها ) در این مورد بسیار بحث کنم ... آی بهرامیان گفت بیا بریم کوه ای احمدی هم میاد ، جو خوبه ... نمی دانم بتوانم یا نه ... ایمان گفت می ای ؟! ... همین جوری رو هوا گفتم تو بیای اره ... گفت آرش رو راضی کن بیاد من میام ... هر که دیگر بود جوابش را نمی دادم دیگر .... گفتم باش بهش می گم ... گفت دفعه ی قبلم همینو گفتی ، ولی نیومد ومن ناراحت بودم اگه حس کرده باشی ... له شدم با این جملش ... نمی دانم چجوری به حرفی که زدم عمل کنم ... می ترسم ...  یه شعر پیدا کردم نمی دونم از کیه نمی دونم اصلا درسته یا نه ولی دوست دارم باشه :به خدا عشق  به رسوا شدنش می ارزد و به  مجنون و  به لیلا  شدنش می  ارزددفتر   قلب  مرا  وا  کن  و  نامی   بنویسسند عشق ، به  امضا شدنش  می ارزد گر چه  من  تجربه ای   از  نرسیدن  هایمکوشش  رود  به  دریا  شدنش   می ارزدکیستم؟ باز همان آتش سردی  که  هنوز   حتم  دارم  که به اِحیا  شدنش  می ارزدبا  دو دستِ  تو  فرو  ریختنِ  دم  به  دممبه  همان  لحظه  برپا   شدنش  می ارزددل من در سبدی، عشق به نیل تو سپردنگهش دار، به موسی  شدنش  می ارزدسالها ... گر  چه که  در پیله  بمانَد  غزلمصبرِ  این  کرم  به  زیبا  شدنش  می ارزد
۱ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۱ شهریور ۹۱ ، ۲۰:۱۳
امیر.ن
آمد خونه ... ! شاکی ... ! _ برا چی به این موبایل کوفتی دست میزنی ؟ هان ؟ چرا ؟! بیا برو زنگ بزن آب و فاضلاب بگو این جا داره آب می آد ! بیان درست کنن ! دیگه هم به  این موبایل کوفتی دست نزن ... 3 روزه رو بیصدا بوده من خبر نداشتم ... چرای نمی خوای بفهمی من 3 میلیارد رو دارم با همین گوشی می گردونم ... نمی خواد بری دور این قرتی بازیا ! بفهم ... من ندارم بدم تو با این آدما حرف بزنی ... اقای فلانی اس ام اس بده که چی ... برو خودتو درست کن  _ من ؟! من گذاشتم رو سایلنت ؟! تو از کجا میدونی ؟! از کجا می دونی من گذاشتم ؟! اصلا هم زنگ نمی زنم آب و فاضلاب ... !_ خاک تو سرت کنن ... ! گاوی دیگه ... به هیچ دردی نمی خوری ... گاو حداقل شیر میده ... تو که هیچی ... ! هی بخور برو دست شویی ! خدایا خودت دیدی مکالمه ی من و پدرم را ... ! دیدی چه شد .... ! اصلا من کرده باشم آن کار را چرا این جووری حرف بزنه ؟!  بعد از اون ور طاها ... با باباش ... ! خدا جون چرا ؟! چرا ؟!
۱ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۰ شهریور ۹۱ ، ۱۹:۱۲
امیر.ن