روز سیه پوش مرا رنگ بزن
بی خبری کشت مرا زنگ بزن
ثانیه ای گوش بگیر درد دل خون مرا
باز به خنده برسان چهره محزون مرا
جز تو بگو با که کنم شرح پریشانی دل
کیست که شادم بکند این غم طولانی دل
جز تو بگو با که کنم صحبت از این حال خراب
کیست که نجاتم بدهد از غم بی حد و حساب
این که گفت نفخت فیه من روحی را ما ... یعنی من حداقل نمی فهمم، منظورم این است حس اش نمی کنم ... اما حالا بارقه هایی از این کلام به من رسیده و مبهوتم کرده.
من فقط این را فهمیدم که انسان ها خیلی خیلی بیشتر از آنچه فکر می کنند توانمند هستند؛ چیزی ورای تصور خودشان.
حتی من، حتی تو.
تامّام
