امروز شنیدم که بزرگواری ازدواج رو به پازلی تشبیه کرده بود که طرفین باید اون رو تکمیل می‌کردند تا بتونه موفق باشه. پازلی که باید تکه‌های مختلف‌اش کاملاً شناخته بشوند و بهشون اشراف داشته باشیم تا بتونیم بسازیم‌اش.
یه نکته این که یک موقع من از قبل این تکه‌هارو بررسی می‌کنم و آگاه می‌شم بهشون و بعد شروع به چینش می‌کنم؛ یک موقع دیگه، در حین چیدن و ساخت پازل سعی می‌کنم که بفهمم چی‌به چیه.
بنظرم نوع آموزه‌هایی که ما دیدیم خیلی کم به حالت اول می‌پردازه و بیشتر ازدواج‌ها حول حالت دوم شکل گرفته ولی بهر ترتیب باید هردوی حالات رو استفاده کرد.
جالب بود که می‌گفتند تقریباً ۷ سال طول می‌کشه تا این پازل تکمیل بشه و وقتی کامل شد می‌شه به پایداری و اصالت رابطه مطمئن بود.
پ.ن: این شنیده ها مال دکتر محمود سلطانی است که در قالب وویس خودشون توی یه کانال به اشتراک می‌ذارند. و این پست هم به طبع اون وویس‌ها ادامه خواد داشت.
