دفتر هذیان تب عشق

دل من دیر زمانی است که می پندارد :« دوستی » نیز گلی است ؛مثل نیلوفر و ناز ،ساقه ترد ظریفی دارد .بی گمان سنگدل است آنکه روا می داردجان این ساقه نازک را - دانسته - بیازارد ط.ر ... آ.خ ... ع.ب ... دوستان ... کسانی که آن ها را به معنای واقعی دوست  - همان دوست داشتن -  صدایشان می کنم ... کسانی که بدون این که بدانند ، دوستشان دارم ...  شاید به خواسته ام در مورد آ.خ تا حدودی رسیده باشم ، اما ط.ر ... نمی خواهم بگویم بهترین فرد است ... نمی خواهم بگویم بسیار عالی است ... نه اما دوست داشتن از ته قلب که دلیل نمی خواهد ... مشکل این ها نیست ... مشکل جای دیگریست! ط.ر از پیش من رفت ... از کنار من رفت ... دیگر شوقی برایم وجود ندارد که اول مهر زود برسدچون رفت ! .... دیگر صبح ها نمی بینمش ... دیگر آن صدای خنده اش را نمی شنوم ...  رفت تحملش برام خیلی سخته که دیگه نیست ، خیلی برام سخته که فقط با عکس پروفایل یاهو ، به یادش باشم  من با اون خاطرات زیادی دارم  اون رو نمی دونم ولی برا من بهترین بود نمی گم دیگه بهترین نیست اما اون دیگه پیش منم نیست . تو مدرسه ما نیست ، اگه بود حداقل روزی یک بار می دیدمش . امروز عکسش رو عوض کرد ! طاها در غروب افتاب ! اونم کنار دریا ! همون صحنه ای که من دوسش دارم و هیچ وقت نشده از نزدیک ببینم ! توی دلم آشوبه ! داغون شدم وقتی عکسش رو دیدم ! تمام خاطره هام زنده شد ! حتی اون قسمت دردناکش -  دوستی ط.ر و شریف - دوستی ای که هیچ وقت نمی تونم باش کنار بیام ! شاید تقصیر خودم بود ! نباید می رفتیم دور دار و دسته ی ع.ب ! این دوستیشون جلوی من رو گرفت که به ط.ر نزدیک بشم ! بهتر بگم دور شدم ازش ! خدایا دو خواسته دارم از تو اگر امکان دارد طاها را به من برگردان  اگر امکان ندارد او را همیشه در هر راهی موفق بدار ،نگذار به را کج رود نگذار به سوی خوشبختی نرود.  خدایا هم شکر هم شکایت ... چرا طاها از پیش من یا ما رفت ؟؟؟؟؟