التهاب بیابان
شنبه, ۱۸ ارديبهشت ۱۳۹۵، ۰۴:۱۹ ب.ظ
میخواهمت چنان که شب خسته خواب را… میجویمت چنان که لب تشنه آب را.محو توام چنان که ستاره به چشم صبحیا شبنم سپیدهدمان، آفتاب را.بیتابم آنچنان که درختان برای بادیا کودکان خفته به گهواره، تاب را.بایستهای چنان که تپیدن برای دلیا آنچنان که بال پریدن عقاب را.حتی اگر نباشی، میآفرینمت چونان که التهاب بیابان، سراب را.ای خواهشی که خواستنی تر ز پاسخیبا چون تو پرسشی چه نیازی جواب را؟ جناب امین پورگاهی بر درد بی درمان می گریم گاهی به حال بی سامان می خندم شیخ اجل سعدی هم می فهمد من را .... ! :) :( به داد ما برس ... به سامان ما هم
۹۵/۰۲/۱۸