دفتر هذیان تب عشق

نوشته آقای کتابچی، معلم و مدیر اسبق مدرسه: 

میخوام یه چیزی بگم ولی خیلی به خودتون نگیرید.
به نظرتون چطوری ممکنه همه جا از حسین بگن ؛ شهر مشکی پوش بشه ؛ تلویزیون ۲۴ ساعته درباره ی عاشورا برنامه بذاره ؛ خرجی بدیم ؛ التماس دعا داشته باشیم ؛ اشک بریزیم ؛ سینه بزنیم ؛ خلاصه همه جا ظاهر حسینی داشته باشه ولی وقتی فردای عاشورا به دوروبرمون نگاه میکنیم ؛ با اونچیزی که حسین میخواست اینقدر فاصله داشته باشیم ؟
بعیده که حسین به دنبال اشک و قیمه و دسته و مداحی و روضه بر نحوه ی کشته شدنش بوده باشه.
به نظرتون اگر قرار بود این حسین چیزی رو عوض کنه ، ظلمی رو تغییر بده ، دردی رو مرهم باشه ، فسادی رو از بین ببره ، عدالتی رو ایجاد کنه ، اینهمه محبوب همه بود ؟ ظالم و مظلوم کنار هم براش اشک میریختن ؟ ۲۴ ساعته تو تلویزیون بود ؟ همه جا ازش میگفتن ؟ همه روش توافق داشتن؟ و البته وضعمون این بود؟
مگه میشه اینهمه ظلم باشه و همه جا این حسین هم باشه ، همه عاشقش باشن ولی تاثیرش نباشه ؟
چطوری میشه اینهمه عاشق حسین و سینه زن و خرجی بده و روضه خون و اشک بریز و التماس دعای غلیظ گو و در کنارش اینهمه ظلم و فساد و بی عدالتی و تبعیض و حق خوری و بی اخلاقی ... کنارش هم یه جمله یی که به عزادار حسین کاری نداشته باشید ...
قبول .. به عزادار کاری نداریم و دمِ همشون گرم ولی بذارید یه نگاهی به این حسین بندازیم.
شاید چون ، این حسین باعث نگرانی نیست ، منفعت خالصه ، برای همه یه جوری آرامش دادنه، به اینکه ما خوبیم و حسینی..
شاید این کلمه هم مثل خیلی از کلمات دیگه از درون خالی شده و یه مفهوم دیگه پیدا کرده .. ظاهرا این حسینی که ساختیم داره ضدِ حسین اصلی کار میکنه ، اونو به حاشیه برده ، پوسته شده براش ؛ شهیدش کرده و ماها رو دلخوش به اینکه عاشورایی هستیم و حسینی ...
انگاری کاغذِ قرآنه که بر نیزه شده ..
آیا میتونیم از این کاغذ بر نیزه شده بگذریم؟ آیا میتونیم کاری کنیم که از این نمایش خلاص بشیم؟ آیا میتونیم سراغِ این حسینِ ضدحسین نریم ؟حسینِ اصلی همینها رو میخواست؟