پاییزان رو یه پایان

صبح ها در مسلک مدرسه مان ... این نومید درختان  ...درختانی برگ ریزان  ... چه آرام در مقابل دیدگان ...می سپارند جان ... به رفت پاییزان ...به آمد زمستان ... این بی قرار آسمان ...آسمانی بی کران ... چه بی نظم در مقابل دیدگان ...روزی  می شود صاف و مهربان ...و روزی دیگر تیره وار می بارد باران ... نمی دانم صبح ها در مسلک مدرسه مان ... جنگی داریم با اینان ... ؟ که تمام اتفاقاتشان ... هست به مانند کارهای دوستان ...می دهند عذابمان ... که چون نومید درختان جان دهیم به زیر باران ِ بی قرار آسمان ... پ.ن : اسمان هم مثل رفیقت است ... امروز بی ابر ... صاف ... رو ! ... فردا ... گرفته ... سیاه ... اخمو ... ! پ.ن1 : نمی دونم کی گفت مشهدین ... ولی این 3 4 روز وقتی از دم راهنمایی رد می شدم ... در سکوت نبودتان ... دلم تا به ناکجا آباد خاطرات می رفت ... آنجا هم نبودید ... حتی برای دقایقی ... :((

این روزها

خسته شدم از این همه نقاب ! خسته شدم از این که خودم و خودتان ، رو بازی نمی کنیم ! خسته شدم از این که فکر کنم و بازی کنم !خسته شدم از این که هم نقاب دارن ! به دنبال شخصی بی نقابم ! شخصی بی وابستگی ! دیگران که هیچ ! خودم هم هیچ ! ...راه بگذار برابم خدا زودترها وقت داشتم حرف نیز قبل ترها حرف داشتم وقت هیچ اما اما امان از این روزهانگاه می کنم تنها به بیهوده بودن هابه ... پ.ن : دلم تنگ شده ... برای وایت برد اتاقت ... ! برا خطت  ... !

حقیقت داره دلتنگی ...

احسان ... دانلود شبیه حس پژمردن ، دچار شک و بی رنگی من آرومم ، تو تنهایی ، حقیقت داره دلتنگی هنوزم می شه اشق شد ، هنوزم حال من خوبه ببین دنیا پر از رنگه ، هنوزم   ِشق محبوبه تو در گیری ، نمی دونی ، چه رویایی به من دادی اگه فکر می کنی سردم ، برو رد شو ، تو آزادی پ.ن : برف پاک کن خاطرات بیهوده جان می کند ... یاد تو این سوی شیشه است !!