دفتر هذیان تب عشق

بعضی وقت ها آدم های نزدیک ، حرف هایی می زنند که در همان لحظه واقعا اذیت کننده است . آری همین مادر و پدر ، برادر و حتی دوستان نزدیک . دست می گذارند روی هرچه نباید و فشار می دهند . اسمش را گذاشته اند نقطه ضعف ... !!! بعضی فقط ها نمی دانند چه سخنی را باید کجا بگویند ، در جمع یا خلوت  اصلا باید این حرف را به زبان بیاورند یا نه ، با بی توجهی آدم را در جمع کوچک و خرد می کنند و من تنها به یک چیز فکر میکنم در آن لحظه ... ! ترک جمع ! رفتن به خلوت خود . بله نه به ابر می توان گله کرد و نه به دریا ... ! که چرا خشک است این دنیای تو هنگامی که در نظرت جنگلهای  دیگران می آیند . نمی توان گله کرد و  باید به ستارگان بیابان خود نازید  .  اون موقس که نمی تونی خودتو کنترل کنی ، توهین شده بهت ، چه می دونم چیزی گفته که نباید می گفته و هزار تا حالت دیگه ، من که تو این جور شرایط دپرس می شم و فقط جمله ی مکرر آدم ها که میگن تحمل کن از یادم می گذره ... ! من که نمی تونم تحمل کنم خدا ... ! باز نصفه شبا میام سراغت و سخن میکنم ... ! خوبیه این جا اینه که بالکن ! داره . به راحتی می شه بدون این که کسی چیزی بگه یه ساعت پیش تو باشم ... ! به قول آن دوست تو که همه حرفتو با خدات می زنی دیگه آدم هارا چه می خواهی ؟!