دفتر هذیان تب عشق

دیدی که دونه دونه بخوای ازم جدا کنی ملت رو، طویل می شه عرض زمانی ش .....طرح ریختی منو از ملت جدا کنی :(من راضیم ...به آنچه تو رقم بزنی :) رقمی که حداقل  7 تا صفر نداشته باشد ... اون هم به تومن نه ریال  این هارو دیشب نوشتم ...شب 13 خرداد ... و الان که امدم دوباره ... عصر روز سه شنبه 13 خرداد ... خیلی پای حرفم نیستم ... آ خدا ... این طرحت روز به روز داره جدی تر می شه و من از این قضیه بسیاری ترس دارم .. بسیاری وحشت ... امروز برخلاف مدارس دیگر ما یک هفته زودتر به پایان امتحانات رسیدیم .. نمی دونم چرا ولی خیلی خوب نیست ... این که تموم بشه ... امتحان امروز کشوری بود .. ادبیات ... وااااااااااااااای خدا .. نمی دونم چرا اینجوری شد برا این امتحان  من دست سوی بنده ات دراز کردم ... بعد مدت ها :(( احتمالا  سر این که واقعا تو شوک ام .. که ینی چی این اتفاقی که  داره می افته ؟ که حال بی ارزشی پول مان و لطف برخی نسبت به دنیا دامن مارا نیز گرفت .. که وای خدا من چگونه تحمل کنم بدون این ها ؟ که تمام معادلاتم را پاره کردی .. سطل !!!!!!!!!!امروز بعد پینتبال با گلچین بچه های دورمون !!! باز هم من ماندم و قدم زدن ... من ماندم و یک راه طولانی ... از ته ارتش تا تجریش که راهی نیست :) اینقدر فکر کردم ... این قدر مشغول بودم که نفهمیدم درد رو ... الان که امدم خونه می فهمم چ دیوانگی ای کردم ... نمی دونم یه جورهایی قابل هضم نیس برام ... حل نمی شود؛ این همه پول زبان بسته ای که بعضا مادر بیداری ها می کشد برایش را نسار قد و قامت نداشته ی خودم کنم ... از آن طرف هم این موجود نا رفیق دلبستگی به رفقا در جانم دست و پا درآورده  ... باشد ... با کراهت نخوان .. اصلا به تمام اینجا عادت کرده ام ... نه تنها این هم سنان پ.ن: نگاه کن! تمام هستی ام خراب میشود! شراره ای مرا به کام می کشد؛ مرا به اوج میبرد؛ مرا به دام میکشد...