بگشا دفتر هذیان تب عشق مرا تا بدانی که چها بر دل بیمار گذشت
آب از دیار دریا با مهر مادرانه آهنگ خاک می کرد برگرد خاک می گشت گرد ملال او را از چهره پاک می کرد از خاکیان ندانم ساحل به او چه می گفت کان موج نازپرورد سر را به سنگ می زد خود را هلاک می کرد
یک روز می رسد که می آیم کنارت می نشینم یک دنیا باهم می خندیم بپاس تمام مرا فهمیدن هایت بعد از آندرآغوشت می گیرم و یک دل سیر گریه می کنم بشکایت از تمام مرا نفهمیدن هایشان بارالهی مرا ب خودت برسان
